W skład wsparcia inżynieryjnego wchodzą m.in.:
Przygotowanie dokumentacji. Wbrew pozorom to bardzo ważny etap, ponieważ bez odpowiedniej dokumentacji żaden projekt nie zostanie przyjęty. Warto pamiętać o tym, że na takie materiały składają się nie tylko pozwolenia na podjęcie określonych działań przez firmę, ale też rysunki techniczne, instrukcje i katalogi produktów. Wsparcie inżynieryjne powinno się rozpocząć właśnie od tego etapu, ponieważ bez dokumentacji nie będzie można kontynuować pracy. Przy pracy nad materiałami fachowcy mogą sprawdzić m.in. proces PPAP, czyli przyjęcie i zatwierdzenie części do produkcji (dotyczy to branży motoryzacyjnej). Na tym etapie pojawiają się też wszelkie specyfikacje i szkice.
Uruchomienie procesu APQP (Advance Product Quality Planning). Inaczej mówiąc, to po prostu kilkuetapowe zarządzenie nowymi projektami. APQP opiera się przede wszystkim na planowaniu od podstaw, tj. od stworzenia projektu do wprowadzenia produktu na rynek. Ponadto proces ten wiąże się również z podjęciem działań wtedy, gdy trzeba skorygować ewentualne błędy. Istotnym elementem APQP jest też sprzężenie zwrotne.
Projektowanie metodą DFMA (Design For Manufacturing and Assembly). To ogół działań, których finalnym efektem ma być szybszy i bardziej komfortowo proces produkcji. Metoda zakłada m.in. kontrolę tego, czy produkt jest zgodny z prawami ochrony środowiska. Ponadto dzięki DMFA proces produkcji oraz kosztorys zostaje maksymalnie uproszczony. Wsparcie inżynieryjne wykorzystuje też metodę DFMA po to, by porównać istniejące już produkty konkurencji i by w razie potrzeby wprowadzić ulepszenia.
Obsługa zmian konstrukcyjnych ECO (Engineering change order). Wsparcie inżynieryjne nie może się obejść bez tej części. W przypadku produkcji elementów bardzo skomplikowanych istotna jest stała kontrola przebiegu prac. Fachowcy muszą dopilnować odpowiedniej synchronizacji, by nie powstały błędy konstrukcyjne. Dzięki ECO można kontrolować moment dołączania kolejnych elementów.
Homogolacja – to jeden z ostatnich elementów. Wsparcie inżynieryjne powinno zakończyć się wydaniem pozwolenia na korzystanie z określonego sprzętu.
Ponadto wsparcie inżynieryjne to także szereg różnych, mniejszych działań, na przykład skontrolowanie zgodności funkcjonowania firmy z unijną dyrektywą RoHS (Restriction of Hazardous Substances). Jej wytyczne dotyczą m.in. maksymalnych ilości metali ciężkich, jakie mogą przenikać do środowiska wraz z wprowadzaniem produktu na rynek. RoHS ma chronić środowisko przed nadmiarem zanieczyszczeń i szkodliwych substancji. Dodatkowo wsparcie inżynieryjne obejmuje także połączenie dwóch dziedzin: CAD (Computer Aided Design) i CAE (Computer Aided Engineering). CAD to inaczej wykorzystanie sprzętu komputerowego do zaprojektowania konkretnej rzeczy, CAE to z kolei program wspomagający pracę inżynierów. Połączenie obu elementów sprawia, że praca jest profesjonalna i znacznie bardziej efektywna – można np. wcześniej wykonać komputerową makietę danego produktu, by sprawdzić, czy wszystkie elementy pasują do siebie i czy konstrukcja nie jest wadliwa.
Ze wsparcia inżynieryjnego dla firm powinna skorzystać każda firma mająca związek m.in. z przemysłem: chemicznym, maszynowym, transportowym, elektronicznym i motoryzacyjnym. Inżynierowie poprowadzą działania w koncernie tak, by od stworzenia dokumentacji przejść do wydania produktu na rynek bez najmniejszego błędu.