Pracodawca ma obowiązek dostarczenia odzieży roboczej i dodatkowych części ubioru, takich jak na przykład buty robocze, czy specjalne rękawiczki w dwóch przypadkach. Pierwszy zakłada możliwość zabrudzenia, lub zniszczenia prywatnej odzieży pracownika. Drugi przypadek to zapewnienie ubrania roboczego ze względu na wymogi bezpieczeństwa, sanitarne, technologiczne, lub higieny pracy.
Odzież i obuwie robocze, które dostarczane jest przez pracodawcę musi spełniać wymogi polskich norm. Gdy w pracy występują czynniki traktowane jako niebezpieczne, lub szkodliwe dla zdrowia, a nawet życia pracodawca ma także obowiązek zapewnienia pracownikowi środków ochrony indywidualnej, które będą zabezpieczać przed ich wpływem. Poza tym pracodawca ma obowiązek poinformować pracownika, jak ma się posługiwać konkretnymi środkami ochrony indywidualnej.
Wszystkie środki ochrony, takie jak odzież robocza, buty i inne środki ochrony indywidualnej pracodawca ma obowiązek przekazać pracownikowi nieodpłatnie. Niemniej jednak nawet po przekazaniu, nadal stanowią własność pracodawcy, dlatego jeżeli ulegną zniszczeniu, to pracownik poniesie odpowiedzialność.
Jeżeli u pracodawcy istnieje regulamin pracy, to właśnie w nim pracodawca określa zasady odnośnie wyposażenia pracowników w odzież i obuwie robocze, a także w środki służące do ochrony indywidualnej i higieny osobistej.
Odzież własna pracownika
Prawo dopuszcza używanie własnej odzieży pracownika podczas wykonywania obowiązków. Niemniej jednak pracodawca ma obowiązek poinformowania pracownika, na jakich stanowiskach może pracować w swojej odzieży. Ponadto pracownik musi wyrazić na to zgodę. Własna odzież pracownika musi także spełniać wymogi higieny i bezpieczeństwa pracy.
Jeżeli pracownik używa własnej odzieży podczas wykonywania obowiązków, pracodawca ma obowiązek wypłacania mu ekwiwalentu. Jego wysokość uzależniona jest od obecnie panujących cen. Należy zaznaczyć, że przepisy nie przewidują możliwości stosowania własnych środków ochrony indywidualnej przez pracownika.