U ludzi w podeszłym wieku głównym ich powodem są zmiany osteporotyczne, natomiast u osób młodszych dochodzi najczęściej do złamań w wyniku urazu, jak upadek z wysokości, czy jazda na nartach. Objawy są jednak podobne u obu grup wiekowych. Dochodzi do obrzęku, silnego bólu oraz znacznego ograniczenia ruchomości w obrębie złamania.
Złamania mogą dotyczyć praktycznie każdej kości naszego ciała, jednak najczęściej zdarzają się w obrębie kończyny dolnej. Jest to o tyle groźne, że znacznie zmniejsza możliwości poruszania się oraz normalnego funkcjonowania w życiu codziennym.
Jak leczone są złamania kończyny dolnej?
W pierwszym momencie ważne jest określenie rozległości urazu i stwierdzenie rodzaju złamania. Ciężkie i powikłane przypadki muszą być leczone operacyjnie. Wówczas proces dochodzenia do pełni sprawności jest znacznie wydłużony w czasie. Po ciężkich złamaniach w obrębie stopy, podudzia, czy kolana, po wykonanym zabiegu operacyjnym konieczne jest unieruchomienie kończyny dolnej na kilka tygodni. Chory nie jest jednak skazany na bezczynne leżenie w łóżku przez tak długi okres czasu. W początkowym etapie po operacji pacjent powinien ograniczyć przemieszczenie się do wózka inwalidzkiego. Powinien on być odpowiednio dobrany do masy ciała i wysokości chorego.
W drugim etapie pacjent powinien zacząć stosować kule ortopedyczne, które umożliwią całkowite odciążenie kończyny dolnej. Można również w tym czasie próbować wprowadzić pierwsze ćwiczenia izometryczne, które polegają na napinaniu odpowiednich partii mięśniowych.
Po zdjęciu opatrunku gipsowego konieczne jest szybkie wprowadzenie zabiegów rehabilitacyjnych oraz ćwiczeń. Na początku z powodu zaników mięśniowych, pacjent może dalej używać kule ortopedyczne, jednak powinny być one stopniowo odstawiane.
Bardzo dobre efekty osiągają pacjenci stosujący ortezy stabilizujące stawy poniżej i powyżej złamania kości. Zwłaszcza w początkowym etapie po odstawieniu kul ortopedycznych zalecane jest ta metoda. Orteza zapewnia pacjentowi większą stabilność, co zwiększa jego pewność w poruszaniu się. Dodatkowo może ona zmniejszać dolegliwości bólowe, co sprawia że chory chętniej poddaje się rehabilitacji i częściej korzysta kończyny.